Bloggers Family Wawa – czyli samotność w mieście nie jest mi straszna!

Kiedy ponad rok temu przeprowadziłam się do Warszawy, byłam, delikatnie rzec ujmując… skołowana. Przede wszystkim odległością i tęsknotą za ludźmi i miejscami, z którymi na co dzień jestem mocno związana. Niby kontakt z bliskimi i znajomymi nie był wcale rzadszy…ale perspektywa dzielących kilometrów robi swoje. Moja rodzina jest naprawdę cudowna, ale  umówmy się, po kilku tygodniach ma się ochotę pogadać z kimś, kto nie jest tylko Twoim mężem czy dzieckiem. Albo listonoszem, kurierem i panem z ochrony.

Postanowiłam więc zasymilować się z miastem…

Już w drugim tygodniu miałam poznane wszystkie okoliczne parki, skwery i centra handlowe. O jednej z naszych ulubionych lokalizacji pisałam TUTAJ. W czwartym tygodniu byłam ekspertem od miejscówek typowo dziecięcych: knajpek, klubików i zorganizowanych zajęć dla najmłodszych. O jednych takich pisałam TUTAJ. W tym samym czasie poznałam miejsce, które towarzyszyło nam intensywnie przez cały okrągły rok. Sama się dziwię, że jeszcze o nim nie pisałam. Nadrobię to wkrótce.

 …oraz jego mieszkańcami.

Na początku odświeżyłam kontakty ze znajomymi, którzy w Warszawie bytują już czas dłuższy. To była dobra droga, która przełożyła się na wiele energetycznych klubowo-kawiarninianych spotkań. Ale powiedzmy sobie szczerze. Matkom kilkumiesięcznych niemowląt nie wypada co weekend bawić się na mieście. Albo właśnie wypada. Wypada szereg nieprzewidzianych okoliczności, które taką aktywność blokują skutecznie, a częstotliwość wieczornych wyjść staje naprawdę mizerna. Dlatego punktów zaczepienia niestrudzenie szukałam dalej

I wtedy trafiłam na tę grupę

Bloggers Family Wawa. Niby wszystko mówiąca nazwa, a z drugiej strony rodząca szereg wątpliwości. No bo gdzie ja taka mała, z takim jeszcze mniejszym blogiem startować będę. Przecież tam wszyscy znają się miliony lat, więc pewnie przyjdę i będę pić kawę gdzieś w kącie i pewnie nikt się do mnie nie odezwie i pewnie będzie mi po prostu głupio. I tak sobie gdybałam i podglądałam fotorelacje z kolejnych spotkania, a za każdym razem zła byłam, że się jednak nie ruszyłam. Bo w sumie co mi szkodzi.

Aż w końcu nadszedł ten dzień

Po prostu wzięłam i pojechałam. I wsiąkłam tak mocno, że trzy spotkania już za mną, a nieskończona ich ilość przede mną. Na #BFW przyjeżdżają wszyscy, którzy z blogami mają coś wspólnego, albo Ci którzy mają niewiele. Na przykład mają blogującego męża czy żonę, albo blogi czytają, albo nie czytają, a noszą się z myślą założenia. Słowem, totalna dowolność i rozpiętość szeroka. O samych blogach w sumie też jest najmniej, bo kto by tam o wirtualnym świecie gadał skoro tyle interesujących tematów wokół. Atmosfera jest totalnie rodzinna, uczestnicy przyjeżdżają całymi ferajnami. Za pierwszym razem obco to się człowiek czuje może z dwie minuty. Gdy stoi w drzwiach i rozgląda się niepewnie, do którego stolika podejść. Stali bywalcy wciągają w rozmowę nowych, jakby się dopiero co wczoraj rozstali. Po drugim spotkaniu masz wrażenie, że znasz już wszystkich sto lat albo dłużej. Relacje się zacieśniają, przechodzą na inne poziomy, a Ty nagle się orientujesz, że masz znajomych prawie tylce samo co w rodzinnym mieście. A sprawcą całego zamieszania jest pewien Super Tata vel Marcin Perfuński,vel Pan Kulturalny, który tę to akcję wymyślił, wdrożył i rozpropagował. Zaiste super facet! Więcej pisać nie będę, aby się przekonać wpadnijcie na jego blogi.

Post dedykowany kilku osobom, które ostatnio nieśmiało wypytywały mnie o tę inicjatywę. Obserwujcie grupę, wpisujcie w kalendarz kolejne terminy spotkań i przybywajcie! 🙂

Ostatnie czerwcowe, a zarazem  #7 spotkanie odbyło się sielskich okolicznościach przyrody, które zagwarantowała nam Osada. Zdjęć tylko tyle, ale kto by tam z aparatem biegał, skoro relaks każdy miał wymalowany na twarzy. Dzięki Kasi z bloga www.8ipol.com, a zarazem marketingowca lokalu zostaliśmy przyjęci niemal po królewsku. Zresztą nie pierwszy już raz. 😉 A! No i zwykle wychodzą z nami #darylosu. Tym razem były to tekturowe samoloty do składania od www.papierowydizajn.pl. Niby takie od 3 roku życia, a się starsze pokolenie trochę namęczyło przy ich tworzeniu! 😉